Menu

Menu

Specjaliści w szkole

Dzienniczek „złotych myśli” dla rodziców

Każdy rodzic powinien:

  • dostrzegać i chwalić wszystkie, choćby najmniejsze osiągnięcia dziecka,
  • dawać dziecku możliwość wykonania różnych zadań, pełnienia ról,
  • zapewnić dziecku pomoc w domu i w szkole,
  • zachęcić dziecko do udziału w zajęciach korekcyjno- kompensacyjnych,
  • współpracować z nauczycielami uczącymi dziecko,
  • włączyć się osobiście do systematycznej pracy z dzieckiem w domu,
  • wspomagać rozwój dziecka (z młodszym dzieckiem, np. rozmawiać, rysować, uczyć rymowanek i krótkich piosenek, wierszyków, budować z klocków, układać obrazki z puzzli, czytać razem książki; (ze starszym dzieckiem, np. rozmawiać na trudne tematy, zachęcać do rysowania, pisania i również razem z dzieckiemczytać książki),
  • rozwijać wrodzone talenty i zainteresowania swojego dziecka,
  • pomagać dziecku w osiąganiu celów,
  • wspierać dziecko w odnoszeniu sukcesu wykorzystując jego umiejętności, zdolności, a także pomagać mu prezentować je przed innymi członkami rodziny,
  • okazywać dziecku zainteresowanie i troskę,
  • informować dziecko o sprawach, które go dotyczą,

Rodzice nie powinni:

  • głośno komentować jego trudności, (narzekania ile sprawia problemów),
  • stwarzać sytuacji rywalizacji wśród rodzeństwa,
  • wyręczać dziecka,
  • podsuwać mu gotowych rozwiązań i podpowiedzi,
  • „etykietować” dziecka- nie powinno się mówić: „dyslektyk”, powinno się mówić: „uczeń z dysleksją” lub „uczeń dyslektyczny”,
  • traktować dziecka z dysleksją jak chorego, czy leniwego- nie wolno mówić o nim „zdolny leń”,
  • „mobilizować” dziecka do nauki karą lub groźbą, że otrzyma złe oceny albo krytyką czy kpiną,
  • straszyć szkołą, nauczycielem np. słowami: „Zobaczysz, nie zdasz, będziesz siedzieć w pierwszej klasie za karę, aż zaczniesz czytać.” „Wszyscy będą się z ciebie śmiać jak usłyszą twoje dukanie.” „Jak nie będziesz ćwiczyć czytania, to za karę pani nie zabierze cię na klasową wycieczkę.”,
  • deprecjonować starań i aktualnych umiejętności dziecka: „Piszesz jak kura pazurem, na pewno najgorzej w klasie”. Ciągle ci nie wychodzi, bo jesteś leniem.” „Ładnie napisałeś, ale mogłeś lepiej”,
  • porównywać osiągnięć, postępów dziecka z rodzeństwem i innymi dziećmi z klasy: „Wszyscy już czytają, tylko ty jeszcze nie umiesz.”, „Magda ładniej pisze niż ty.”, „Mogłabyś choć raz tak ładnie narysować jak twój brat.”

 Każdy rodzic powinien pamiętać, że dziecko to największy skarb jaki posiada !!!

 

 


 

Porady dla rodziców dziecka

z trudnościami w nauce

        Przyczyny niepowodzeń szkolnych uczniów są złożone i wielorakie. Mogą tkwić np.: w postępowaniu samego ucznia jego motywach i przejawach jak również w niedociągnięciach w pracy dydaktyczno – wychowawczej. Przyczyny te mogą się także odnosić do czynników od ucznia niezależnych np.: zaniedbania środowiskowe, złe warunki bytowo – kulturowe w domu, długotrwała choroba, niekorzystna atmosfera panująca w rodzinie. Istotną przyczyną niepowodzeń szkolnych jest również nieharmonijny rozwój umysłowy dziecka, czyli rozwój jest prawidłowy lecz nie przebiega równomiernie we wszystkich funkcjach.
W przypadku stwierdzenia słabej sprawności umysłowej tworzy się wówczas przejaw rozbieżności między wymaganiami szkoły, a wynikami nauczania uzyskiwanymi przez poszczególnych uczniów, należy skorzystać w tym przypadku z pomocy pedagoga lub psychologa w szkole, a przede wszystkim poddać dziecko badaniom psychopedagogicznym. Badania takie – diagnostyczne prowadzi się w poradni psychologiczno – pedagogicznej, gdzie rodzice mogą się zgłaszać bez skierowania. Każde przedszkole i każda szkoła są związane z tego typu placówką. Badania są bezpłatne i odbywają się tylko za zgodą rodziców /prawnych opiekunów. Po badaniu rodzice mogą otrzymać pisemną opinię bądź informację albo instruktaż czy poradę.
Dokumentem, który pomoże dziecku w funkcjonowaniu szkolnym jest opinia poradni, zawiera ona opis słabych i mocnych stron funkcjonowania dziecka, a więc wskazuje jakie funkcje rozwijają się z opóźnieniem, co jest przyczyną trudności, a na jakich funkcjach można oprzeć się w pracy bieżącej i w terapii. Ponadto znajdują się tam wskazania i zalecenia jaką pomoc dziecko powinno otrzymać w szkole i w domu. Uczniom z trudnościami w nauce potrzebna jest pomoc nauczycieli uczących jak i codzienne wsparcie ze strony najbliższych. Jeśli problemy dziecka będą zauważone  wcześnie i zaległości nie będą duże to pomoc będzie skuteczna. W celu przezwyciężenia trudności w szkołach prowadzone są dla uczniów potrzebujących zajęcia korekcyjno – kompensacyjne oraz dydaktyczno – wyrównawcze. Dziecko wówczas pracuje ze specjalistą, praca musi być dostosowana do jego możliwości i potrzeb.
Zbyt późno wykryte u ucznia zaburzenia rozwojowe oraz wszelkie zaniedbania mogą doprowadzić do nagromadzenia się braków w wiadomościach szkolnych oraz zaburzeń rozwoju osobowości (zachowania aspołeczne, fobia szkolna, itp.).

       Często najtrudniejsze dla rodziców jest zaakceptowanie faktu, że dziecko ma trudności w nauce. Uczeń, który nie jest w stanie zaspokoić ambicji rodziców, znajduje się  w wyjątkowo trudnej sytuacji. Bardzo często rodzice krytykują wtedy swoje dziecko porównują z innymi, a ono czuje wówczas, że zawiodło oczekiwania rodziców. Rodzice powinni wiedzieć, że podstawowym warunkiem skutecznej pomocy dziecku są komunikaty, że jest ono kochane i akceptowane pomimo jego trudności.
 
Jak pomagać dziecku, które ma trudności w nauce?

1. Należy jak najwcześniej poinformować wychowawcę klasy o trudnościach dziecka; omówić jego problem oraz poprosić  o współpracę, poradę, instruktaże do pracy z dzieckiem w domu.
2. Trzeba interesować się postępami dziecka; rodzice powinni systematycznie uczęszczać na zebrania klasowe i wykazywać zainteresowanie problemami dziecka. Ważne jest również odpowiednie zachowanie rodzica po przyjściu z wywiadówki, należy powstrzymać negatywne emocje. Najlepiej dać sobie czas na wyciszenie, by później podczas rozmowy z dzieckiem przekazać mu pozytywne informacje o nim jak i negatywne, gdy pojawią się problemy wspólnie ustalić ich rozwiązanie.
3. Bardzo istotna jest pomoc dziecku w odrabianiu lekcji – Rodzicu wspieraj, ale nie wyręczaj.
Dziecko z ,,trudnościami w nauce” winno wykonywać więcej ćwiczeń utrwalających materiał szkolny. Warto w domu też wspólnie powtarzać materiał z lekcji, aby nie dopuścić do nagromadzenia się zaległości, które w konsekwencji mogą doprowadzić do tego, że dziecko nie będzie w stanie sprostać wymaganiom szkolnym. Pomagając dziecku w odrabianiu zadań domowych nie należy go wyręczać, lecz wdrażać do samodzielnej pracy. W razie zauważenia trudności trzeba pomóc dziecku w taki sposób, aby nie czuło własnej nieudolności. Pracy z dzieckiem w domu powinien podjąć się rodzic bardziej opanowany, spokojniejszy, bardziej tolerancyjny na niepowodzenia dziecka czyli nie ten kto jest ,,mądrzejszy”, ale ten, kto ma najwięcej cierpliwości. Rodzic winien dopilnować, aby dziecko miało zawsze odrobioną pracę domową, spakowany plecak, niezbędne przybory do szkoły na następny dzień, itp.
4. Nie należy przeceniać znaczenia oceny.
Oceny otrzymane w szkole decydują o tym czy dziecko jest radosne, smutne, akceptowane czy odrzucone. Istotne jest, aby rodzic doceniał zawsze pracę dziecka, jego zaangażowanie w pracę, chwalił nawet za najmniejsze osiągnięcia. Dziecko będzie wtedy zadowolone i zmobilizowane do dalszego wysiłku. Rodzic nie powinien porównywać ocen swojego dziecka z ocenami rówieśników czy rodzeństwa.
5. Rodzic winien motywować dziecko do nauki.
Motywacja jest siłą do nauki, a skutecznym środkiem jest np. drobna nagroda, uznanie rodziców. Jeśli rodzic będzie interesować się tym, co dziecko robiło w szkole, przeglądać na bieżąco zeszyty dziecka, czytać wspólnie notatki z zajęć, chwalić dziecko gdy wykona ćwiczenie poprawnie – wtedy dziecko będzie czuło satysfakcję z własnych osiągnięć i chętniej będzie się uczyło.
Dziecko powinno wiedzieć, że rodzice są po jego stronie i może zawsze na nich liczyć. Ważne jest zapewnienie atmosfery zrozumienia, akceptacji i życzliwości.
6. Istotne w postępowaniu rodzica jest budowanie w dziecku poczucia jego własnej wartości.
Dziecko będzie pozytywnie myślało o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości. Znaczną rolę w budowaniu poczucia wartości dziecka ma wychowanie. Dziecko tworzy wiedzę o sobie na podstawie usłyszanych informacji, od najmłodszych lat myśli o sobie, analizuje co mówi o nim otoczenie. Z uwagi na to istotna jest pozytywna komunikacja, wzmacnianie, pochwały w odniesieniu do realnych sytuacji i zachowań dziecka.
7. Opracowanie planu dnia i organizacja czasu wolnego.
Dziecku należy w ciągu dnia wyznaczyć czas na naukę oraz czas wolny od zajęć. Bez pomocy rodziców we właściwym zaplanowaniu i zorganizowaniu dnia, dziecko zwłaszcza małe, szybko się zniechęci, gdyż nie poradzi sobie z organizacją czasu.  Odpowiednią ilość czasu należy przeznaczyć na odrabianie lekcji i naukę. Konieczne jest zadbanie także o odpoczynek. Najlepszą formą spędzenia wolnego czasu jest aktywność fizyczna – np.: zabawa na świeżym powietrzu, jazda na rowerze, ma to bardzo duże znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka. Ważne jest również wspólne spędzanie czasu wolnego np.: rodzinne spacery, wspólne wyjście na lody, wycieczki, gry stolikowe.
8. Ograniczenie sytuacji, które mogą działać na dziecko rozpraszająco.
Gdy dziecko ma problemy z koncentracją uwagi, należy ograniczyć mu podczas pracy wszelkie bodźce, które by mu przeszkadzały (głośna muzyka, odgłosy  z innych pomieszczeń, rozmowy telefoniczne itp.). Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę. Obserwując u dziecka podczas ćwiczeń spadek zainteresowania, rozprężenie uwagi, należy przerwać ćwiczenia i zorganizować mu np.: zabawę słowną w dokończenie wyrazów, kto powie więcej wyrazów na daną literę, kilka ćwiczeń ruchowych, czy chwilę rozmowy przy herbatce i ciastku, itp.

Aby pomóc dziecku w nauce, należy przestrzegać ważnych zasad:
1.    Należy od początku przyzwyczaić dziecko do wykonywania zadań domowych o tym samym czasie – Rodzic winien być konsekwentny w przestrzeganiu przyjętej zasady.
2.    Wykonywanie zadań powinno odbywać się stale w tym samym miejscu (najlepiej, jeśli będzie to własny pokój i własne biurko), w ciszy, spokoju oraz odpowiednim oświetleniu.
3.    Przed przystąpieniem do odrabiania lekcji dziecko powinno przygotować sobie potrzebne przybory.
4.    Ważne jest stopniowanie trudności – najpierw należy wykonywać zadania trudniejsze, które wymagają więcej energii, a później przejść do zadań łatwiejszych.
5.    Podczas pracy nie należy rozpraszać uwagi dziecka, nie odrywać od pracy, nie obciążać go innymi pracami, nie absorbować pobocznymi tematami.
6.    Istotne jest by stosować, gdy zachodzi konieczność, małe przerwy w nauce.
7.    Po wykonaniu każdego zadania, wymagającego od dziecka wysiłku, należy je pochwalić, obdarzyć uwagą.
8.    Pomoc rodziców musi być przemyślana, nie może to być wyręczanie dzieci z ich obowiązków.
9.    Należy stworzyć w domu odpowiednią atmosferę poszanowania nauki np.: gromadzenie odpowiedniej literatury, którą dziecko może wykorzystać do nauki, itp.

Kiedy dziecko nie powinno odrabiać lekcji?
1.    Dziecko nie powinno odrabiać lekcji bezpośrednio po zakończeniu zajęć w szkole, ponieważ jest zmęczone i ma prawo do odpoczynku.
2.    Tuż po obfitym posiłku, obiedzie, kolacji gdyż wówczas organizm jest nastawiony na trawienie.
3.    Późnym wieczorem, po godzinie 20.

Lektura dla rodziców:
1.    Faber, E. Mazlish ,,Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”, ,,Jak mówić żeby dzieci się uczyły”, Media Rodzina; G.W. Green ,,Jak pomagać dziecku w nauce” Warszawa 1997r; D. Stipek K. Seal ,,Jak nakłonić dziecko do nauki”, Warszawa 2002r.
2.    Opracowała: Lidia Bugaj – Bobkiewicz

 

 


 

PORADY DLA RODZICÓW

 

 Szanowny Rodzicu!

Rozpoczęcie nauki w klasie I to duże wyzwanie zarówno dla samego dziecka, jak i dla rodzica. Dlatego warto  się do tego wydarzenia przygotować, czytając między innymi zamieszczony tutaj poradnik.

                     

Rozmawiaj z dzieckiem na temat szkoły.                                                                     
Rozmowa bowiem to podstawa przygotowania dziecka do rozpoczęcia nauki. Podczas niej należy pamiętać, aby  przedstawić szkołę, jako miejsce przyjazne dziecku, w którym łatwo nawiąże nowe przyjaźnie oraz zdobędzie potrzebną wiedzę i umiejętności. Znajdź czas, aby wysłuchać, tego jak minął dziecku czas w szkole. Codzienna rozmowa o tym, to najlepsza metoda, aby mieć wiedzę o szkolnym życiu twego dziecka – ucznia.

Utrzymuj częsty kontakt z wychowawcą klasy – uczęszczaj na zebrania klasowe, lekcje otwarte i indywidualne konsultacje.                             
Twoja współpraca z wychowawcą na pewno wyjdzie pierwszakowi na dobre – kto bowiem zna go lepiej niż ty? Informuj wychowawcę o niepokojącym zachowaniu dziecka lub trudnościach w odrabianiu prac domowych. Dzięki rozmowie z nauczycielem możesz znaleźć rozwiązanie wielu problemów.

Słuchaj wskazówek  ze strony nauczyciela dotyczących pracy z dzieckiem.                   
W sytuacji narastających niepowodzeń dziecka skorzystaj z porady wychowawcy, pedagoga szkolnego lub poradni psychologiczno – pedagogicznej.

Poinformuj wychowawcę o stanie zdrowia dziecka.                                                
Wiedza w tej sferze będzie pomocna dyrektorowi, wychowawcy oraz innym nauczycielom
w odpowiednim zorganizowaniu opieki i pomocy dziecku posiadającemu problemy zdrowotne. Pragniemy również, abyście Wy Rodzice byli spokojni o to, iż w szkole Wasze dziecko będzie należycie zaopatrzone.

Wyjaśnij dziecku, że nauczyciel to też przyjaciel, osoba, której dziecko może zaufać  i od której może uzyskać pomoc.                                                             

Nigdy  nie strasz dziecka, mówiąc, że wychowawca je ukarze. Dziecko wtedy  już zupełnie przestanie rozumieć, że szkoła jest drugim domem. Szybko bowiem zauważy, że nauka to przykry obowiązek.

Stwórz dziecku odpowiednie warunki i dobrą atmosferę do nauki.                        

Przygotuj miejsce do pracy Twojemu dziecku (biurko, odpowiednie oświetlenie itp.) Zadbaj o to, aby dziecko odrabiało lekcje w ciszy i spokoju. Bądź niedaleko, aby dziecko mogło się do Ciebie zwrócić z zadaniami, z którymi sobie nie radzi. Pamiętaj o tym, że wtedy dziecko chętniej będzie się uczyć.

Ustal wspólnie z dzieckiem rozkład dnia.                                                                  

Wyznacz godziny przeznaczone na naukę, zabawę i odpoczynek. Proporcje muszą być zrównoważone, aby dziecko pod wpływem długiego czasu spędzonego przy lekcjach nie zraziło się do nauki.

 Wdrażaj dziecko do samodzielności.                                                                                     

Pozwól dziecku przygotowywać  przybory i  pakować tornister, ale nie pozwól by zabierało zbędne rzeczy do szkoły. Cały czas ćwicz z dzieckiem samodzielność podczas takich czynności jak: wiązanie butów, ubieranie się, jedzenie, pakowanie śniadania, noszenie tornistra.

Wymagaj od dziecka, aby dbało o książki, przybory i utrzymywało je w czystości.

Miej kontrolę nad długością czasu spędzanego przed telewizorem, zabawą przy komputerze.                                                                                             

Komputer – może być przydatny, ale może też szkodzić. Naucz dziecko mądrze z niego korzystać! Czas spędzony z tym urządzeniem nigdy nie zastąpi kontaktu z mamą, tatą, bratem lub kolegą. Jak wszystko w życiu, komputer ma swoje właściwe miejsce. W przypadku dzieci, które w coraz młodszym wieku uczą się nim posługiwać, określenie tego miejsca należy do rodziców.

Tłumacz dziecku, jak ma się zachowywać w szkole.                                          

Trzeba bowiem uświadomić dziecku, że w szkole należy słuchać i respektować polecenia nauczyciela – tak jak w domu rodziców. Wtedy łatwiej mu będzie dostosować się do szkolnych wymagań. Powinno darzyć szacunkiem starszych i inne dzieci. Dzięki temu unikniemy problemów w przyszłości.

 

Drodzy Rodzice!!!

Mam nadzieję, że udzielone porady pomogą Waszym dzieciom  w szybkiej adaptacji do warunków szkolnych i w sprostaniu stawianymi przed nimi nowymi wyzwaniami.

 


 

Gdzie szukać pomocy?

Czasami potrzebujemy pomocy – my sami, albo ktoś z naszych bliskich. Zdarzają się także sytuacje losowe, na które w żaden sposób nie byliśmy przygotowani. Nie zawsze wiemy, gdzie można prosić o wsparcie – psychologiczne, społeczne, czy wreszcie materialne. Tak dzieje się szczególnie wówczas, gdy z jakimś trudnym zdarzeniem spotykamy się pierwszy raz. Dlatego jesteśmy przekonani, że poniższe zestawienie ułatwi osobom w kryzysie poprosić o pomoc we właściwym miejscu.

Proszenie o pomoc nie jest niczym wstydliwym. Świadczy o naszej dojrzałości. Zdajemy sobie bowiem sprawę, że doszliśmy już do ściany i jedynie pomoc fachowca – psychoterapeuty, pracownika socjalnego czy opiekuna pomoże nam wyjść z kryzysu i stanąć mocno na nogach.

O siebie i bliskich zawsze warto walczyć!

 

PORADNIK DLA MŁODYCH RODZICÓW.

Szanowni Państwo,

Chcemy Wam przekazać poradnik opracowany dla rodziców przez FUNDACJĘ "DBAM O MÓJ Z@SIĘG", a dotyczący zarządzania nowymi technologiami w domu. 

Zachęcamy do zapoznania się z tą jakże aktualną nam wszystkim tematyką pod adresem:

PORADNIK - https://dbamomojzasieg.pl/wp-content/uploads/2022/12/Nowe-technologie-w-domu-Poradnik-dla-rodzicow-strony.pdf

Pozytywne AFIRMACJE

czyli wzmacnianie poczucia własnej wartości

 

Afirmacje to słowa o pozytywnej mocy, które zmieniają myślenie i powtarzane regularnie na nowo programują mózg człowieka.  Badania pokazują, że celebrowanie pozytywnych myśli wpływa pozytywnie nie tylko na samopoczucie, a również ogólne nastawienie do życia i poczucie własnej wartości, co przekłada się na większe sukcesy w życiu i zdrowie mentalne. Afirmacje to krótkie stwierdzenia, które mają na celu skierować myśli na odpowiednie tory. Pomagają radzić sobie ze stresem i ciągle powracającymi negatywnymi myślami oraz są pomocne w walce z obniżonym poczuciem własnej wartości. Mózg każdego człowieka (również dziecka) jest skonstruowany jest w taki sposób, że 80% myśli w nim pojawiających się są myślami negatywnymi, każdy z nas ma wewnętrznego krytyka, stale się ocenia i stawia sobie wymagania, przez co stajemy się rozdrażnieni i spięci, stale myślimy o sobie i sytuacjach, które nas spotykają w sposób negatywny. By zatrzymać tą machinę szczególnie u dzieci i młodzieży warto zacząć praktykować codzienne ,,pozytywne rozmowy z lustrem".

Zastosowanie tej techniki relaksacyjnej nie wymaga dużo pracy i nie zabiera dużo czasu, nie wymaga specjalnych warunków ani drugiej osoby do pomocy, nie wymaga również specjalnych umiejętności. Jedynym warunkiem jest SYSTEMATYCZNOŚĆ.

Oto kilka takich stwierdzeń dla dzieci, zabawa polega na tym, że każdego dnia:

a) dziecko losuje pozytywną afirmację z puszki, słoika i czyta ją na głos,

b) dziecko staje przed lustrem i powtarza kilkukrotnie to stwierdzenie,

c) rozmawiamy z dzieckiem, na temat tego jak czuje się wypowiadając te zdanie, jakie uczucia mu towarzyszą

Afirmacje do pobrania:

https://drive.google.com/file/d/1Krym-aMGQz0aPUPwUCVofapNLDfNO4uT/view?usp=sharing

d) kolejnym etapem jest samodzielne wymyślanie afirmacji przez dziecko,

e) gdy wymyślanie afirmacji jest dla dziecka problemem można skorzystać z gotowych nagrań i wysłuchać je wspólnie z dzieckiem

Tutaj afirmacje wyciszające przed snem:

dla dziewczynek: https://www.youtube.com/watch?v=h45FU4-KjaE

dla chłopców: https://www.youtube.com/watch?v=h45FU4-KjaE

Ten pomysł można wykorzystać do pracy w domu dla rodziców ale również można regularnie zacząć stosować na zajęciach rewalidacyjnych, emocjonalno-społecznych
czy terapeutycznych.

 

Źródło: EduSpecjalni: Pozytywne AFIRMACJE czyli wzmacnianie poczucia własnej wartości


 

Style uczenia się, czyli jak pomóc dziecku w nauce?

 

Każdy z nas uczy się w różny sposób. Odbieramy informacje ze świata zewnętrznego korzystając ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch dotyk, węch i smak). Gdy nasz mózg wystawiony jest na działanie bodźców, między komórkami nerwowymi powstają nowe połączenia. Zdolność ta zwana jest plastycznością mózgu. Im więcej bodźców do nas dociera, tym więcej tworzy się połączeń i wzorców uczenia się. I tak na przykład, jeśli w miarę upływu czasu polegamy bardziej na naszym wzroku to ta część mózgu, która interpretuje bodźce wizualne, jest bardziej rozwinięta niż szlaki między mózgiem a innymi zmysłami. W rezultacie coraz bardziej ufamy naszym oczom. Stąd, kiedy określone wzorce uczenia się stają się bardziej płynne, sprawne i zautomatyzowane, szybciej się uczymy, rozwijając własny, najlepszy dla nas styl uczenia się.

Z upływem czasu u wielu osób jeden ze zmysłów wykształca się bardziej niż pozostałe, wpływając tym samym na sposób uczenia się nowych treści. Na styl uczenia się mają wpływ również czynniki genetyczne i wychowanie. Gdy czegoś się uczymy, musimy koncentrować się nad przyswajaniem nowych informacji, procedur, umiejętności. Jeśli chcemy, aby nasze uczenie się było szybkie i nie sprawiało nam trudności, powinniśmy otrzymywać nowe informacje zgodnie z najbardziej nam odpowiadającym stylem uczenia się. Powoduje to, że właśnie dzięki temu jednemu zmysłowi odbierane bodźce są lepiej przez nas przyswajane i zapamiętywane. Mając wiedzę na ten temat możemy świadomie organizować dzieciom warunki do uczenia się, tak aby były dla ich jak najbardziej sprzyjające przyswajaniu wiedzy. Styl uczenia się wpływa nie tylko na naukę szkolną, ale zdobywanie wiedzy i doświadczenia we wszystkich dziedzinach życia, w każdej sytuacji. Niektórzy lubią słuchać i mówić, inni wolą analizować informacje albo obserwować dane zjawiska.

Wyróżniamy trzy główne style uczenia się:  

  • wzrokowy
  • słuchowy
  • kinestetyczny

 

 


 

Konkurs na spot

„Rodzina aktywna – rodzina zdrowa”

dla uczniów klas VI-VII szkół podstawowych z terenu województwa lubuskiego

 

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Zielonej Górze informuje, że zorganizowany został wojewódzki konkurs na spot „Rodzina aktywna-rodzina zdrowa”, który adresowany jest do uczniów szkół podstawowych klas VI-VII.

Organizatorem konkursu jest Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Gorzowie Wlkp. 

Celem konkursu jest promowanie form aktywności

fizycznej w rodzinie i zachęcenie do jej uprawiania wszystkich członków rodziny:

rodziców, dziadków, dzieci. 

Uczniowie mogą przystąpić do niego dobrowolnie.

Liczymy, że atrakcyjne nagrody i idea konkursu

zmobilizują Was do kreatywnego działania.

Szczegóły:

Przedmiotem konkursu jest opracowanie i nakręcenie  max 2 min. spotu  promującego aktywność fizyczną wśród rodzin. Spoty mogą być nakręcone przy użyciu dowolnego sprzętu (np. komórki, kamery), dowolną techniką. Gotowy materiał filmowy powinien być zapisany w formacie AVI lub Mp4 i zgrany na płytę CD/DVD lub pendriwe i dostarczenie do 13 maja br. do pedagoga szkolnego p. Justyny Kacprzak

Serdecznie zapraszam do udziału w konkursie 


 

Drodzy Rodzice!

Zapraszama na spotkania z fantastycznymi ekspertkami zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży. Mamy informację o dwóch terminach:

 

Bardzo ważne tematy o tym jak ważne jest, by obserwować nasze dzieci, być z nimi na co dzień nie tylko od święta, być czujnym po to, aby w razie potrzeby pomóc im jak najszybciej.

Depresja to nie tylko choroba dorosłych, może zaatakować także nastolatki oraz młodsze dzieci. Dowiedzmy się co powinno zwrócić naszą szczególną uwagę w zachowaniu naszego dziecka?

Udział jest bezpłatny. Zapraszamy!

Polskie Towarzystwo Suicydologiczne Polskie Towarzystwo Psychiatryczne Porozmawiajmy.edu.pl życie warte jest rozmowy Fundacja Edukacji Polonijnej Warszawski Alians Przeciw Depresji Nastoletni Azyl It Matters Fundacja Psycho-Edukacja Fundacja eF kropka Twarze Depresji. Nie Oceniam. Akceptuję

 


 

Jak wpierać i rozmawiać z dziećmi

o wojnie w Ukrainie? 

TUŻ OBOK NAS...

Tuż obok Nas, za naszą granicą, 24 lutego rozpoczęła się wojna.

           Tuż obok Nas, są ludzie z Ukrainy- przyjaciele, koledzy, dzieci ze szkoły, współpracownicy.

       Tuż obok Nas, w obliczu tych wszystkich wydarzeń są nasze DZIECI.

Jak je wspierać? Jak się o nie troszczyć? W jaki sposób rozmawiać z nimi o wojnie w Ukrainie? W jaki sposób samemu radzić sobie z lękiem przed wojną?

Na pewno nikt nie przypuszczał, że będziemy mierzyć się z takimi wydarzeniami. Internet i Telewizja z każdej strony "obciąża" nas informacjami z pierwszej linii frontu. Nasze dzieci mimo tego, że nie są czynnymi odbiorcami tych informacji to doskonale zdają sobie sprawę z tego, co się dzieje i odczuwają w związku z tym różne lęki i niepokoje.

Zadając sobie pytanie: Czy rozmawiać z naszymi dziećmi na temat kryzysu i trudnych wydarzeń w obrębie,których się znaleźliśmy- odpowiedź brzmi: Jak najbardziej TAK!

Dzieci uczęszczają do placówek, mają kontakt z innymi dziećmi. Rozmawiają i słuchają otaczającego nas świata i na pewno nie raz już do tej pory usłyszeli słowo: WOJNA. To ważne abyśmy rozmawiali z dziećmi, pytali i zapewniali, że chcemy z nimi rozmawiać i odpowiadać na pytania.  Rodzice i nauczyciele mają bardzo istotną rolę w całym procesie informacyjnym. Powinni przede wszystkim korygować informacje zasłyszane poza domem, opierać się o fakty, a także dostosowywać informacje  do wieku naszych dzieci.

Co czujemy i w jaki sposób rozmawiamy?

" W Ukrainie rozpoczęła się wojna. To znaczy, że prezydent Rosji podjął decyzję o ataku na Ukrainę. Ludzie z Ukrainy walczą i jest to niebezpieczne..."

  • Odczuwamy empatię- " Martwimy się o nich", "Ludzie rozmawiają o wojnie w Ukrainie gdyż martwią się o ludzi, którzy tam mieszkają, smucą się i złoszczą, bo wojna jest zła"." Martwisz się o babcię swojej przyjaciółki. Opowiedziała Ci, że mieszka tam, gdzie jest wojna. Rozumiem to. Jestem przy Tobie".

 

  • Rozmawiamy i zadajemy pytania- "Chcę, żebyś wiedział, że możesz mnie pytać o wszystko, o co potrzebujesz zapytać. Jestem dla Ciebie".
  • Nazywamy i akceptujemy emocje- WSZYSTKIE. Boicie się? Ja się boję. Smucicie się? Ja się smucę. Złościcie się? Ja się złoszczę. Dzieci będą doświadczały różnych emocji.To niezwykle ważne by zaopiekować się nimi i zaakceptować każdą ich emocję. Zaprzeczanie, przykrywanie i udawanie, że nic się nie dzieje może przepełniać niepokojem, a przecież cały świat dookoła mówi o zagrożeniu i ma w sobie niepokój.

To ważne, by dzieci mówiły o uczuciach. To, co niewypowiedziane, chowa się "do środka". Męczy, dusi, przytłacza. Stąd tak ważne jest stworzenie przestrzeni do mówienia o uczuciach, które wejdzie do waszego codziennego schematu dnia. Nie oznacza to codziennego pytania się o wojnę, ale stworzenie przestrzeni do rozmowy np. pytania: "Jak się czujesz?", "Jakie emocje Cię dzisiaj odwiedziły?".

Bardzo istotne w takiej sytuacji jest pokazanie dziecku wysokiej rangi jego emocji i tego, że ma prawo czuć niepokój w świecie pełnym chaosu. Zapewnienie mu maksimum bezpieczeństwa i stabilności należy do naszych głównych obowiązków.

Jeżeli zauważymy nowe, niepokojące zachowanie u dziecka warto okazać mu dużą dozę empatii i troski. Warto ograniczyć również do minimum oglądanie wiadomości na kanałach informacyjnych w telewizji bądź radiu. Rozmawianie, o tym, co się dzieje nie oznacza, że mamy pokazywać dzieciom obraz wojny. To, co widzimy w telewizji jest często tak trudne, że samym nam nie mieści się to w głowie, a musimy pamiętać, że nasze dzieci mają o wiele mnie narzędzi i mechanizmów do radzenia sobie w tak trudnych sytuacjach.

Pamiętajmy, że:

POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA= BYCIE RAZEM !

Zapytaj siebie: Co mogę zrobić, by dać sobie i mojemu dziecku maksimum bezpieczeństwa? Jak być blisko? 

Bezpieczeństwo to w głównej mierze nasz dom rodzinny. Poczucie bezpieczeństwa tworzymy MY-Rodzice i Nauczyciele. To na ile bezpiecznie będą się czuły nasze dzieci zależy od nas, a każdy z nas potrzebuje bezpieczeństwa. To podstawowa potrzeba każdego człowieka a informacje o wojnie mogą je istotnie naruszyć. Troszczmy się o swoje potrzeby i potrzeby naszych dzieci i dajmy im bliskość!!!

 

PRZESYŁAMY PAŃSTWU MNÓSTWO WSPARCIA!!!

Tekst został napisany we wsparciu o artykuł na stronie internetowej: WWW.DZIECIECAPSYCHOLOGIA.PL

 

 

Cyberprzemoc a tradycyjna przemoc rówieśnicza

 

Cyberprzemoc często jest przedłużeniem - przeniesionych do sieci - konfliktów ze szkolnego korytarza. Choć ma inną specyfikę i metody, może być tak samo szkodliwa jak tradycyjna przemoc rówieśnicza. Dlatego – rodzicu, zachowaj czujność i reaguj.

Kolorowa grafika wektorowa - młody chłopak z plecakiem siedzi smutny na ławce, jedną ręką łapie się za głowę, w drugiej - trzyma telefon komórkowy. Wokół telefony chmurki symbolizujące nadchodzące wiadomości, w nich czerwone groźne emotikony.

Kolejna rada dla rodziców: wraz z początkiem nowego roku szkolnego warto do codziennej listy zadań dołożyć rozmowę z dzieckiem na temat jego obecności i sytuacji w sieci.

E-agresor i e-ofiara

- Problem cyberprzemocy nie pojawił się ostatnio, widzimy go od lat. Pandemia jednak bardzo go wzmocniła. W ramach naszej kampanii „Nie zagub dziecka w sieci” edukujemy rodziców na temat zagrożeń w sieci. Pokazujemy skalę, przyczyny, ale przede wszystkim dajemy praktyczne wskazówki jak zapobiegać i reagować, gdy problem już się pojawi. Warto skorzystać z tych wskazówek – mówi minister Janusz Cieszyński, pełnomocnik rządu ds. cyberbezpieczeństwa.

Jedną z kluczowych różnic między cyberprzemocą, a przemocą fizyczną jest to, że zapobieganie cyberprzemocy może być o wiele trudniejsze niż w przypadku agresji spotykanej w szkole lub w klasie.

Intencją każdego rodzaju przemocy - niezależnie od środowiska i miejsca, w których do niej dochodzi - jest wyrządzenie krzywdy drugiej osobie. Agresor ukierunkowuje swoje działania na ofiarę – wybraną w sposób celowy lub przypadkowy, chcąc doprowadzić do przykrych dla niej konsekwencji.

Jeśli na ulicy czy szkolnym podwórku widzimy bójkę pomiędzy nastolatkami – prawdopodobnie wiemy jak zareagować. Jeśli dziecko wraca do domu z widocznymi oznakami przemocy – również. A jak jest w internecie?

- Przejawy cyberbullyingu, czyli cyberprzemocy, są niejednokrotnie trudne do zauważenia przez rodziców czy nauczycieli. Wszystko dzieje się niejako poza zasięgiem ich wzroku. Dlatego często nie są oni w stanie w porę zareagować, a dziecko musi mierzyć się z tą sytuacją i jej konsekwencjami samo – mówi Anna Borkowska, ekspertka ds. edukacji cyfrowej NASK.

Anonimowy, czyli bezkarny

Specyficzne cechy internetu sprawiają, że sieć może znacząco ułatwiać działanie stronie atakującej i wpływać na niekorzyść ofiary cyberprzemocy.

Mają na to wpływ przede wszystkim:

  • Szybkie rozpowszechnianie materiałów i duży zasięg

Treści opublikowane w sieci często zaczynają żyć własnym życiem. Trudno jest zapanować nad tym, jaka będzie skala dostępności krzywdzących materiałów, a jeszcze trudniej – trwale się ich pozbyć.

  • Anonimowość

Poczucie bycia nierozpoznawalnym dodaje sprawcom odwagi. Na wiele słów i aktów przemocy, których dopuszczają się online prawdopodobnie nie zdecydowaliby się w innej sytuacji, np. w szkole. Ofiara zaś może nawet nie wiedzieć przez kogo jest nękana.

  • Brak ograniczeń

W przypadku cyberprzemocy akty agresji nie kończą się wraz z wyjściem np. ze szkoły. Ofiara jest stale narażona na atak – niezależnie od pory i miejsca, w którym przebywa.

Jak zatem sprawdzić, czy nasze dziecko jest ofiarą, albo sprawcą (to też możliwe) cyberprzemocy, żeby móc zareagować?

- Wracamy tu do tego, co podkreślamy wielokrotnie, a mianowicie - jak dużą wagę ma stałe towarzyszenie dziecku w wirtualnym świecie, rozmowa o wszystkim co je tam spotyka oraz ustalanie zasad dotyczących korzystania z sieci - mówi Anna Borkowska, ekspertka ds. edukacji cyfrowej NASK. – Należy też zwracać uwagę na nietypowe zachowania dziecka, zmiany nastroju – one także mogą być wskazówką, że dzieje się coś niepokojącego – dodaje.

Do czego to prowadzi?

Podobnie jak same ataki w sieci, również ich konsekwencje mogą być różne – mniej bądź bardziej poważne i dotkliwe.

W przypadku jednorazowego aktu agresji, skutki będą raczej niewielkie. Jeśli to np. nieprzyjemna wiadomość od nieznanego nadawcy – prawdopodobnie początkowo wzbudzi niepokój dziecka, ale szybko uda mu się o tym zapomnieć.

Problem staje się tym większy, im bardziej nasilone i długofalowe jest nękanie. Jeśli dodatkowo w rolę agresora wciela się osoba ważna dla dziecka, taka, z którą jest w stałym kontakcie – konsekwencje mogą być bardzo poważne i wieloletnie.

- Dzieci doświadczające cyberprzemocy mogą czuć się osaczone i bezsilne. Przeżywają wiele negatywnych emocji równocześnie – lęk, wstyd, upokorzenie. Pozbawione wsparcia nieświadomych sytuacji rodziców, są często przekonane, że nie da się nic zrobić – mówi Anna Borkowska. - W dalszej perspektywie może się to przełożyć m.in. na zaniżone poczucie własnej wartości, czy problemy w kontaktach z innymi – dodaje ekspertka.

Dlatego - tak jak już apelowaliśmy - rodzicu, wraz z początkiem nowego roku szkolnego, dołóż do codziennej listy zadań rozmowę z dzieckiem na temat jego obecności w sieci.

Na stronie Nie zagub dziecka w sieci można znaleźć szereg cennych porad i wskazówek, jak dbać o bezpieczeństwo najmłodszych użytkowników internetu.

 


 

 
Biuro Profilaktyki i Przeciwdziałania Uzależnieniom Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zielonej Górze prowadzi lokalną profilaktyczną kampanię społeczną pn. „Narkotyki? Nie daj się wkręcić!” w ramach „Zielonogórskich Dialogów Profilaktycznych”. Kampania będzie adresowana do mieszkańców Zielonej Góry, w szczególności młodzieży szkolnej oraz rodziców.
 
 

W ramach kampanii zaplanowano emisje spotu radiowego, panel dyskusyjny z ekspertami z zakresu przeciwdziałania narkomanii, w zielonogórskich parafiach, szkołach oraz instytucjach pojawia się materiały edukacyjno-informacyjne.

 

 

Wszystkie osoby, które szukają pomocy dla siebie lub bliskiej osoby mogą ja uzyskać w Biurze Profilaktyki i Przeciwdziałania Uzależnieniom Miejskiego Ośrodka Pomocy społecznej w Zielonej Górze przy ul. Dworcowej 31/6, tel.: 68 411 51 70

 

   

 

 

 

 

 

Drodzy rodzice !!!

 

 

Prosimy o zapoznanie się z poniższym apelem Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę:

"W ostatnich tygodniach koreański serial SQUID GAME bije rekordy oglądalności w Polsce i na całym świecie. Stał się już najpopularniejszym serialem w historii platformy NETFLIX. Pomimo że film jest przeznaczony dla widzów 16+, z dnia na dzień coraz chętniej oglądają go i dyskutują o nim dzieci w wieku wczesnoszkolnym. W serialu dzieci mogą zobaczyć zmagania zawodników, w których przegrana oznacza śmierć. W mediach społecznościowych już pojawiają się challenge, które zachęcają dzieci do ryzykownych i krzywdzących zachowań - siebie i innych.

Apelujemy do rodziców i nauczycieli o rozmowę z dziećmi, zainteresowanie się, co dzieci oglądają w internecie i czym się inspirują.

Z dziećmi, które oglądają lub już widziały serial, warto porozmawiać; zapytać o ich odbiór, emocje. Powiedzieć, że negatywne, przemocowe zachowania aktorów nie pokazują realnych sytuacji i nie można ich pod żadnym pozorem naśladować; wesprzeć dzieci, u których kontakt z serialem wywołał niezrozumienie i niepokój. Ważne, by zadbać o przyjazną atmosferę takiej rozmowy, nie oceniać, nie mieć do dziecka pretensji i żalu. Nie kupujmy też dzieciom gadżetów związanych z serialem, reagujmy na niebezpieczne zachowania nawiązujące do fabuły.

Rodzice i nauczyciele znajdą naszą pomoc, dzwoniąc pod numer 800 100 100 - telefon w sprawie bezpieczeństwa dzieci, czynny od poniedziałku do piątku, w godzinach 12 - 15.

Dzieci, które potrzebują porozmawiać o tym, co dla nich ważne i trudne mogą zadzwonić do 116111 - telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży. Telefon jest czynny 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę.

Drodzy dorośli, bądźmy uważni!

Więcej: https://fdds.pl/.../squid-game-serial-nie-dla-dzieci.html

fot. Materiały prasowe Netflix

#SQUIDGAMEniedladzieci

 


 


 

Szanowni Państwo

w dniu 10 października obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego,

pragniemy się z Państwem podzilić Poradnikiem dla Rodziców

 

rola-rodziny-i-osob-bliskich-pdr.pdf

 

Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego - Region - Radio Szczecin


 

Egzamin ósmoklasisty - informacje dla rodziców

Szanowni Państwo, w dniach 24-26 maja 2022 r. uczniowie klas VIII przystąpią do egzaminu ósmoklasisty. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje dotyczące organizacji tego egzaminu.

Terminy i zasady przeprowadzania egzaminu ósmoklasisty

 

HARMONOGRAM EGZAMINU ÓSMOKLASISTY 2021/2022

 

 

W szkołach dla dzieci i młodzieży, w których nauka kończy się w semestrze wiosennym

W terminie głównym

język polski -  24 maja 2022r. (wtorek) – godz. 9:00

matematyka -  25 maja 2022r. (środa) – godz. 9:00

język obcy nowożytny - 26 maja 2022r. (czwartek) – godz.9:00

W terminie dodatkowym

język polski - 13 czerwca 2022r. (poniedziałek) – godz. 9:00

matematyka - 14 czerwca 2021r. (wtorek) – godz. 9:00

język obcy nowożytny - 15 czerwca 2022r. (środa) – godz. 9:00

 

 

CZAS TRWANIA EGZAMINU ÓSMOKLASISTY Z POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW

 

 

Czas trwania (min.)

arkusz

standar­dowy

przedłużenie czasu,
o którym mowa w pkt. 17.

Komunikatu CKE

język polski

120

do 180

matematyka

100

do 150

język obcy nowożytny

90

do 135

 

 

 

  1. Egzamin ósmoklasisty jest egzaminem obowiązkowym, co oznacza, że każdy uczeń musi do niego przystąpić, aby ukończyć szkołę. Nie jest określony minimalny wynik, jaki uczeń powinien uzyskać, dlatego egzaminu ósmoklasisty nie można nie zdać.
  2. Zastępuje egzamin wstępny do szkół ponadpodstawowych, które wykorzystują wyniki egzaminu ósmoklasisty z poszczególnych przedmiotów jako kryteria w procesie rekrutacji, jeżeli liczba kandydatów jest większa niż liczba wolnych miejsc w danej szkole.
  3. Egzamin ósmoklasisty jest przeprowadzany w dwóch terminach: głównym - w maju i dodatkowym - w czerwcu. Do egzaminu w terminie dodatkowym przystępuje uczeń, który nie przystąpił do egzaminu w terminie głównym z przyczyn losowych lub zdrowotnych.
  4. Egzamin ósmoklasisty jest przeprowadzany w formie pisemnej.
  5. W latach 2019–2023 ósmoklasista przystępuje do egzaminu z trzech przedmiotów obowiązkowych, tj.: języka polskiego, matematyki i języka obcego nowożytnego.
  6. Od roku 2024 ósmoklasista przystępuje do egzaminu z czterech przedmiotów obowiązkowych, tj.:
    1. języka polskiego
    2. matematyki
    3. języka obcego nowożytnego
    4. jednego przedmiotu do wyboru spośród przedmiotów: biologia, chemia, fizyka, geografia lub historia.
  7. Ósmoklasista przystępuje do egzaminu z jednego z następujących języków obcych nowożytnych: angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, niemieckiego, rosyjskiego, ukraińskiego lub włoskiego. Uczeń może wybrać tylko ten język, którego uczy się w szkole w ramach obowiązkowych zajęć edukacyjnych.
  8. Egzamin ósmoklasisty jest przeprowadzany przez trzy kolejne dni:
  1. pierwszego dnia - egzamin z języka polskiego, który trwa 120 minut
  2. drugiego dnia - egzamin z matematyki, który trwa 100 minut
  3. trzeciego dnia - egzamin z języka obcego nowożytnego,

         a od roku 2023 również egzamin z przedmiotu do wyboru, z których każdy trwa po 90 minut.

  1. Czas trwania egzaminu z poszczególnych przedmiotów może być wydłużony w przypadku uczniów, którym przysługuje dostosowanie warunków przeprowadzania egzaminu.
  2. Podczas egzaminu z każdego przedmiotu każdy zdający siedzi przy osobnym stoliku. Na stoliku mogą znajdować się wyłącznie arkusze egzaminacyjne, materiały i przybory pomocnicze wskazane w komunikacie dyrektora CKE oraz - w przypadku uczniów chorych lub niepełnosprawnych - leki i inne pomoce konieczne ze względu na chorobę lub niepełnosprawność.
  3. Do sali egzaminacyjnej nie można wnosić żadnych urządzeń telekomunikacyjnych, np. telefonów komórkowych, odtwarzaczy mp3, smartwatchy, ani korzystać z nich w tej sali.
  4. W czasie egzaminu zdający mogą opuszczać salę egzaminacyjną w uzasadnionej sytuacji, po uzyskaniu zezwolenia przewodniczącego zespołu nadzorującego i po zapewnieniu warunków wykluczających możliwość kontaktowania się z innymi osobami, poza osobami udzielającymi pomocy medycznej.
  5. Członkowie zespołu nadzorującego nie mogą udzielać zdającym wyjaśnień dotyczących zadań egzaminacyjnych. Nie mogą również w żaden sposób komentować zadań egzaminacyjnych.

 

Najważniejsze terminy:

  • do 30.09.2021 należy złożyć wypełniony załacznik nr 3a dotyczący wyboru języka obcego 
  • do 15.10.2021 należy złożyć opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej lub zaświadczenie lekarza specjalisty na podstawie których zostaną ustalone dostosowania form i warunków przeprowadzenia egzaminu ósmoklasisty  (nie dotyczy to uczniów, których opinie są już dostarczone do szkoły)
  • do 22.11.2021  dyrektor szkoły poinformuje rodziców o proponowanych sposobach dostosowania warunków i form przeprowadzenia egzaminu ósmoklasisty 
  • do 26.11.2021 rodzice zobowiązani są do podpisania w szkole oświadczenie o korzystaniu lub nie korzystaniu ze wskazanych sposobów dogotowania

 

Okręgowa Komisja Egzaminacyjna - Procedury - informacja o sposobie organizacji i przeprowadzania egzaminu (oke.poznan.pl)

 

https://view.genial.ly/5f8562544977856eccca5aa4

 

______________________________________________________________________________________________________

 

 

Drodzy Rodzice,

zwracamy się do Państwa z prośbą o wypełnienie formularza (do piątku 11.06), który pomoże nam określić potrzeby uczniów i zorganizować odpowiednią pomoc w przyszłym roku szkolnym.

Badanie_dotyczace_samopoczucia_uczniow_____po_zakonczenia_nauki_zdalnej.doc

 

odpowiedzi można przesyłać na adres: sp14.j.kacprzak@gmail.com

Pozdrawiamy - zespół specjalistów szkolnych.

 

 


 

KAMPANIA ZACHOWAJ TRZEŹWY UMYSŁ 2021

 

„W poszukiwaniu szczęścia…”

Nasza szkoła bierze udział w Kampanii Zachowaj Trzeźwy Umysł  „W poszukiwaniu szczęścia…”, która w tym roku skupia się na budowaniu kompetencji oraz rozwiazywaniu problemów wśród uczniów, znajdujących się na różnym etapie rozwojowym.

Cele kampanii:

  • budowanie poczucia własnej wartości u dzieci i młodzieży,
  • kształtowanie umiejętności dostrzegania własnych zalet i mocnych stron,
  • dozowanie pozytywnych emocji,
  • motywowanie do realizacji założonych celów,
  • minimalizacja zachowań ryzykownych.

 

Sytuacja epidemiczna zmusiła placówki oświatowe do przejścia na pracę zdalną. W efekcie oznacza to dla uczniów zarówno izolację społeczną i tęsknotę za rówieśnikami, jak i poczucie osamotnienia. W związku z tym celem tegorocznej kampanii Zachowaj Trzeźwy Umysł jest zwrócenie uwagi na szczęście jako stan, który może się przejawiać w różnych aktywnościach życia codziennego. Badania pokazują, że troska o prawidłowy rozwój psychofizyczny oraz budowanie poczucia wewnętrznego szczęścia są jednymi z ważnych czynników chroniących przed zachowaniami ryzykownymi (eksperymentowaniem z alkoholem lub innymi substancjami zmieniającymi nastrój).

W ramach kampanii szkoła otrzymała cykl scenariuszy wraz z kartami pracy dla uczniów, które będą realizowane podczas zajęć z wychowawcami klas.

AUTORZY

Autorami kampanii ZTU 2021 są specjaliści z poznańskiej Pracowni Psychologiczno-Pedagogicznej „Behaviour”, zajmującej się pomocą psychologiczno-pedagogiczną dla dzieci, młodzieży, rodziców i nauczycieli.

KONTAKT

Stowarzyszenie Producentów i Dziennikarzy Radiowych
ul. Grochowska 45a, 60-277 Poznań
NIP 782-21-84-952
FAKS (61) 855 33 83

Szczegóły kampanii:

Zachowaj Trzeźwy Umysł 2021W poszukiwaniu szczęścia – nowa oferta kampanii

 


 

WPŁYW GIER KOMPUTEROWYCH NA ROZWÓJ DZIECKA 

Do niedawna główną rozrywką dzieci była gra w piłkę, gry planszowe czy zabawa klockami. Dziś tę rozrywkę zastąpił komputer. Niektórzy korzystają z portali społecznościowych, inni słuchają muzyki albo uczą się, a jeszcze inni całymi dniami grają w gry. Ich oddziaływanie na rozwój dziecka ma swoje zalety, ale ma też wady. 

Zalety gier komputerowych : 

  • Gry komputerowe sprzyjają nauce – uczą logiki, zarządzania, strategii określonych działań, matematyki, a także ekonomii. Ponadto rozwijają ciekawość poznawczą, motywację, angażują emocjonalnie, skłaniają do podejmowania samodzielnych decyzji, wysiłku oraz ćwiczą pamięć, koncentrację, sprawność manualną, refleks i koordynację percepcyjno – motoryczną. 

  • Gry komputerowe rozwijają sprawności psychiczne – dzięki nim wzrasta poziom inteligencji poprzez silną stymulację mózgu podczas grania. 

  • Gry komputerowe pomagają w terapii - obok gier służących doskonaleniu różnych sprawności dla wszystkich dzieci pojawiają się także specjalistyczne programy wykorzystywane jako narzędzia terapii różnych zaburzeń oraz w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. 

 

Wady gier komputerowych 

  • Gry komputerowe mogą uzależnić – uzależnienie od gier zaczyna się dosyć niewinnie: najpierw dziecko jest zaciekawione i zafascynowane, a potem staje agresywne i wybucha złością. Uzależnienie od gier można podzielić na kilka etapów: 

  • granie staje się najważniejszą aktywnością w życiu dziecka, 

  • dziecko rezygnuje z codziennych aktywności na rzecz grania w gry komputerowe, 

  • odizolowanie od komputera powoduje zachowania abstynenckie, tzn. dziecko jest rozdrażnione, agresywne, źle sypia lub w ogóle nie sypia, fizycznie źle się czuje. Może też popaść w depresję lub spróbować wyrządzić sobie krzywdę, 

  • dziecko coraz częściej popada w konflikty – z rodziną, rówieśnikami, nauczycielami, 

  • występują zauważalne wahania nastroju, 

  • po okresie samokontroli, a nawet zaprzestania gry, pojawiają się u dziecka powroty do uzależnienia. 

  • Gry komputerowe mogą wyzwalać agresję – brutalność i agresja w grach komputerowych może łatwo przenieść się do rzeczywistości. Dziecko grając w gry komputerowe pełne agresji i przemocy może przyjąć zasadę: co wolno mi w grze, to wolno mi w rzeczywistości. Wirtualne gry mogą zatem stać się inspiracją do zachowań ryzykownych, takich jak np. kłótnie, bijatyki, wymuszenia, napaści, traktowanie innych wg kategorii „sprzymierzeniec – wróg”.  

 

Do specyficznych zachowań użytkowników „agresywnych” gier należą: 

  • dzieci nie wykazują potrzeby pracy nad sobą, 

  • cechuje je silna koncentracja na sobie i na swoich potrzebach, 

  • nastawione są na gromadzenie i pomnażanie dóbr materialnych, 

  • wykazują niski poziom empatii, najczęściej przyjmują bierną postawę obserwatora, 

  • podporządkowują innych swoim potrzebom i nawiązują z nimi relacje konsumpcyjne, 

  • wobec innych osób przyjmują postawę ostrożności i agresji, ponieważ czują się zagrożeni, 

  • wyrażają lęk i bunt wobec nieuniknionego cierpienia, 

  • tolerują akty przemocy na zwierzętach, 

  • przeżywają silny lęk przed śmiercią. 

  • Gry komputerowe mogą zawierać szkodliwe treści  - oprócz przemocy istnieją jeszcze inne treści zagrażające rozwojowi dziecka, np. treści erotyczne, pornograficzne i  satanistyczne. 

  • Granie na komputerze może zaburzać rozwój fizyczny – wielogodzinne korzystanie z komputera powoduje utrwalenie się siedzącego trybu życia oraz rezygnację z jakichkolwiek innych form spędzania wolnego czasu. Może to doprowadzić do problemów zdrowotnych, np. nadwagi, odrętwienia palców i dłoni, bólu ścięgien, nadmiernego pobudzenia, wad postawy, skrzywienia kręgosłupa, drżenia rąk, wad wzroku, epilepsji (tzw. „video game epilepsy”). 

  

System PEGI w Polsce 

Od września 2011r. w Polsce został wprowadzony system bezpiecznego oznaczania gier. Polega on na tym, że na każdym opakowaniu gry  widnieje naklejka, np. 3+, 7+, 12+, itd. Naklejka ta informuje o przeznaczeniu produktu dla danej grupy wiekowej. Oprócz ograniczeń wiekowych można też znaleźć inne naklejki, np. „pięść” – oznacza przemoc, „strzykawka” – narkotyki, itd. informujące o rodzaju treści w grze.  Więcej na ten temat tutaj https://pegi.info/pl  

Rodzicu! 

  • Kontroluj, w jakie gry gra Twoje dziecko. 

  • Ustal zasady, z jakich gier dziecko może korzystać. 

  • Ustal ilość czasu spędzanego przy komputerze. 

  • Konsekwentnie stosuj wobec dziecka zasadę: najpierw obowiązki, potem komputer. 

  • Częściej zapraszaj do domu znajomych i rówieśników dziecka.  

  • Pokaż dziecku inne formy spędzania wolnego czasu.  

  • Spędzaj czas wolny wspólnie z dzieckiem. 

 

 


Kampania społeczna na temat przestrzegania zasad bezpieczeństwa w czasie pandemii

 

Szanowni Państwo, w ramach trwającej kampanii społecznej na temat przestrzegania zasad bezpieczeństwa w czasie pandemii, proszę o zapoznanie się z krótkim filmem przesłanym do nas przez Zespół Profilaktyki Zdrowotnej z Lubuskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia:

 

 

 


 

Wielka moc = wielka odpowiedzialność 

 

Dzieciństwo to niezwykle intensywny czas w życiu każdego człowieka. Pod wpływem doświadczeń tworzy się wówczas ogromna ilość połączeń między komórkami w mózgu.

To interakcje z rodzicem/ opiekunem przekładają się zatem na rozwój mózgu dziecka. Najkorzystniej oddziałuje na rozwój dziecka wspierająca relacja.

W okazywaniu wsparcia ważne jest to, by zapewnić dziecku ochronę, bezpieczeństwo, ale również zachęcać do poszukiwań, zabaw, odkrywania świata. Dziecko oczekuje, że dorośli będą cieszyli się z jego sukcesów, potwierdzali przy tym, że jest ważne. Ma to duże znaczenie dla rozwoju dziecięcej motywacji.

https://www.youtube.com/watch?v=mRQqZ7IMDyo

Pamiętajmy, że to jak mózg dziecka zostanie ,,zaprogramowany'' poprzez relacje z rodzicami/ opiekunami, będzie miało wpływ na funkcjonowanie dziecka w relacjach z innymi w przyszłości.

 

 


 

Drodzy Rodzice,

 

23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. 

Czujesz, że problem może dotyczyć Ciebie lub kogoś Ci bliskiego?

Poradnik dla rodziców oraz poniższy film poruszają  najważniejsze zagadnienia związane z depresją wśród nastolatków, pomagają zrozumieć jakie są przyczyny depresji i jej objawy. Można w nich również znaleźć wskazówki jak rozmawiać z dzieckiem i jak go wspierać w chorobie.

 

 

nastoletnia-depresja-poradnik-dla-rodzicow.pdf

 

Jeżeli zauważycie Państwo niepokojące objawy u waszych dzieci, potrzebujecie wsparcia to skontaktujcie się z nami. 

 

______________________________________________________________________________________________________

Domowe zasady ekranowe – kampania Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

 

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę stworzyła zestaw praktycznych zasad korzystania z urządzeń ekranowych w domu. Wśród nich znajdują się informacje dotyczące m.in.: rekomendowanego, dziennego czasu spędzanego przed ekranem, miejsc i przestrzeni bez ekranów w domu, zalecanych kategorii zasobów internetowych, zasadności korzystania z narzędzi kontroli rodzicielskiej itp.

Wszystkie rekomendacje rozpisane zostały w odniesieniu do wieku dzieci (0-18 lat). Ważne, aby wypracowane przez rodziców zasady uwzględniały wiek dziecka, jego potrzeby oraz były polem do wspólnej dyskusji, dlaczego są potrzebne i czemu mają służyć. Zapraszamy na stronę:

Home - Domowe zasady ekranowe (fdds.pl)

 

 

______________________________________________________________________________________________________

 

 

Możesz pomóc swojemu dziecku!

 

Czy Państwa dziecka może dotyczyć problem FOMO?

FOMO (ang. Fear of Missing Out) to lęk przed odłączeniem od Internetu, obawa przed wypadnięciem z obiegu, potrzeba ciągłego trzymania ręki na pulsie bieżących wydarzeń. Może dotknąć każdego, niezależnie od wieku, ale to nastolatki są na FOMO szczególnie podatne. 

Co powinno Was zaniepokoić?

  • potrzeba noszenia ze sobą telefonu przez cały czas;
  • uspokajanie się zaglądaniem do telefonu; 
  • natychmiastowe reagowanie na każdy sygnał dobierający ze smartfona;
  • spędzanie coraz większej ilości czasu w mediach społecznościowych;
  • poczucie pustki i nudy kiedy telefon milczy;
  • wahania nastrojów zależne od pozytywnego lub negatywnego odzewu na naszą aktywność w sieci;
  • porównywanie się z tym, co upubliczniają znajomi;
  • trudności z koncentracją, skupieniem uwagi, zaśnięciem. 

 

 

 

Możesz pomóc swojemu dziecku!

Krok 1. Sprawdź jak wygląda sytuacja. Przyjrzyj się przez kilka dni temu, w jaki sposób dziecko korzysta ze smartfona. Zapytaj, jak ocenia intensywność korzystania z mediów społecznościowych i czy jej ograniczenie sprawiłoby mu trudność. 

Krok 2. Zachęć swojego nastolatka do przyjrzenia się swoim myślom. Powiedź dziecku o obserwowanych przez Ciebie wahaniach nastroju i spróbuj dowiedzieć się, czy nie ma związku z jego aktywnością w sieci. Zachęć nastolatka do obserwacji, jak jego nastroje wiążą się z tym, co znajomi robią w mediach społecznościowych. Możesz zaproponować, aby zapisywali myśli, jakie przychodzą mu do głowy kiedy jest online. Poszukaj wspólnie z dzieckiem takich wydarzeń, zachowań, umiejętności  z których jest zadowolone/ dumne, a które nie są związane z jego aktywnością w Internecie. 

Krok 3. Urealnij oczekiwania. Porozmawiaj ze swoim nastolatkiem o różnicy pomiędzy barwnym światem kreowanym w mediach społecznościowym, a realnym życiem. Wspólnie poszukajcie w Intenecie przykładów takich sytuacji, które przedstawiane były w sieci zupełnie inaczej niż wygląały w rzeczywistości. 

Krok 4. Bezpieczeństwo przede wszystkim! Potrzeba pozyskania przez młodego człowieka dużego i pozytywnego odzewu na to, co wrzuca do sieci, może skłaniać go do podejmowania ryzykownych decyzji, np. upubliczniania informacji i zdjęć, które zaszkodzą jego reputacji. Ustalcie kryteria, które dyskwalifikują publikację zdjęcia lub posta, np. roznegliżowane zdjęcia czy wulgarne wpisy.

Krok 5. Kontroluj czas spędzany w internecie. Na początek pomóż dziecku zaplanować „przerwy techniczne” – krótkie pauzy, podczas których odłoży telefon i zajmie się czymś, co nie ma związku z nowymi technologiami. Wspólnie pomyślcie o aktywnościach, które nie wymagają korzystania z komputera czy smartfona. Następnie ustalcie czas lub sytuację w ciągu dnia, kiedy dziecko nie używa telefonu. Co powiecie o wyzwaniu polegającym na zrobieniu sobie całodziennego odpoczynku od smartfona? Warto też znaleźć hobby, które nie wymaga dostępu do nowych technologii.

Krok 6. Zdrowe nawyki! Zastanów się wspólnie z nastolatkiem, co mógłby zmienić w swoim codziennym życiu tak, aby ograniczyć czas spędzany przed ekranem. Zachęć go do wprowadzenia drobnych zmian, takich jak odkładanie telefonu podczas spotkań ze znajomymi, wyłączenie powiadomień itd.

Krok 7. Jedna rzecz na raz! Choć może nie być to łatwe zadanie, zachęć swojego nastolatka do ograniczenia liczby rzeczy, które wykonuje w tym samym czasie. Odrabianie lekcji, jednoczesne prowadzenie rozmowy przez komunikator i zerkanie co chwila na swój profil nie jest najlepszym rozwiązaniem.

 

Tutaj otrzymasz dodatkową pomoc:  

Zapraszamy do kontaktu przez e- dziennik: Marta Korczyńska, Justyna Kacprzak, Magdalena Nowak

 

______________________________________________________________________________________________

 

 

CZEGO DORASTAJĄCE DZIECI POTRZEBUJĄ OD RODZICÓW?

Dorastające dzieci potrzebują naszej dyskretnej obecności, dostępności i gotowości do udzielenia im pomocy. Wierzą, że w porę zareagujemy, gdy dzieje się coś niedobrego i znajdziemy sposób, aby rozwiązać problem. Chcą widzieć w nas swoich sojuszników, na których mogą liczyć w trudnych momentach.

Czego więc potrzebują od nas nasze dzieci:

  • Poczucia więzi i przynależności do rodziny. Chcą czuć, że są kochane, rozumiane i mogą liczyć na wsparcie rodziców. Potrzebują naszego szacunku, przyjaznej atmosfery w domu - poczucia bezpieczeństwa.  
  • Poczucia własnej wartości. Chcą, aby doceniać ich wysiłki w osiąganiu sukcesów oraz chcą mieć pewność, że nie zostaną przez nas skrytykowane i odrzucone, gdy coś się nie uda.
  • Wiarygodności. Chcą mieć pewność, że zachowujemy się tak jak mówimy, ale także, że potrafimy przyznać się do własnych słabości, niewiedzy i błędów.
  •  Sprawiedliwego traktowania. Przekonania, że rodzice w niejasnej sytuacji zareagują w oparciu o wnikliwe rozpatrzenie sprawy.
  • Stanowczości w ważnych sprawach. Potrzebują jasno określonych reguł i konsekwencji w ich przestrzeganiu.
  • Poszanowania intymności i dyskrecji. Chcą mieć pewność, że granice ich prywatności są przez nas respektowane.

 

Opracowane przez Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii

______________________________________________________________________________________________________

 

Szanowni Pństwo,

"Razem na Święta" 2020 to akcja MEN, w której zachęcamy uczniów do niesienia pomocy innym.

Chcemy, aby działania realizowane do tej pory w szkolnym klubie wolontariatu "Pomocna Dłoń", zostały wzmocnione w okresie przedświątecznym, kiedy szczególnie wiele osób czeka na pomoc i wsparcie. 

Ze względu na ograniczenia wynikające ze stanu epidemii tegoroczna edycja akcji ma nieco odmienny charakter. Jesteśmy jednak przekonani, że szczególnie w tym okresie wiele osób czeka na nasze wsparcie i zwykłe gesty życzliwości.

Przykłady działań w ramach akcji:

  • wykonanie kartek z życzeniami świątecznymi i przekazanie ich np. sąsiadom (wrzucenie do skrzynek pocztowych),
  • przygotowanie słodkich upominków (np. pierniczków) i obdarowanie nimi sąsiadów albo osób potrzebujących z najbliższej okolicy, 
  • przygotowanie ozdób świątecznych dla osób z rodziny, najbliżej okolicy, przyjaciół,
  • zaoferowanie pomocy osobom chorym lub starszym w przedświątecznych zakupach,
  • zorganizowanie zbiórki darów dla schroniska dla zwierząt.

 

Prosimy o udokumentowanie działań za pomocą zdjęć, które należy przesłać na adres: sp14.j.kacprzak@gmail.com

Zdjęcia można przesyłać do 31.12.2020 włącznie. 

 

 

Zapraszamy do udziału!

_______________________________________________________________________

 

Szanowni Państwo,

w imieniu Towarzystwa Rozwoju Rodziny Oddział Zielona Góra

zapraszamy do
skorzystania z oferty bezpłatnych spotkań

 

WSPIERANIE ROZWOJU DZIECKA
dla rodziców/ opiekunów

z placówek w Zielonej Górze
w ramach projektu   

 

Projekt - Apel naszych dzieci. Wychowanie bez przemocy.
Projekt - Wystarczająco dobrzy rodzice

 

Proponujemy udział rodziców z Państwa placówki w spotkaniu edukacyjnym prowadzonym online - wybierają Państwo datę i godzinę spotkania oraz temat - poprzez załączony link, w formularzu , potwierdzają z nami termin , informują rodziców np.przez dziennik internetowy i przekazują link do spotkań, który pozwala wziąć udział w spotkaniu. 

 

Tematy do wyboru:

1. Rozwój psychoseksualny dziecka, co jest normą? Gdzie szukać pomocy?

2.  Jak wspierać dziecko w rozwoju?

3. Komunikacja z dzieckiem - jak się porozumiewać?

4. Ryzykowne zachowania dzieci i młodzieży - co możemy zrobić?

 

Możliwy wybór godziny spotkania, 17.00, 18.00 lub 19.00

Możliwe terminy spotkań:

PONIEDZIAŁEK 30.11.2020

CZWARTEK 3.12.2020

PONIEDZIAŁEK 7.12.2020

CZWARTEK 10.12.2020

PONIEDZIAŁEK 14.12.2020

CZWARTEK 17.12.2020


Osoby prowadzące zajęcia: dr Joanna Dec-Pietrowska, Małgorzata Mejza

Zgłoszenia POPRZEZ LINK

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdoUtTZNa5e5qrYh6k0P2Jh78XMlQvxxagHWBhCYCF_JQUcZA/viewform?usp=sf_link


link do ustalenia terminu spotkań - Proszę wpisać dane w okienka i wysłać formularz

w razie pytań zapraszam do kontaktu

Udział w spotkaniach jest bezpłatny dzięki finansowaniu ze środków Urzędu
Miasta Zielona Góra

 

Aktualności

Kontakt

  • Szkoła Podstawowa nr 14
    65-518 Zielona Góra ul. Jaskółcza 66
  • (+68) 325 50 11
    500 795 964 - świetlica

Galeria zdjęć